Stamboom van Rienk en Bettie van der Beek

Romke was mijn overgrootvader.
Romke was arbeider. Hij werd afgekeurd voor militaire dienst vanwege lichamelijke gebreken, hieronder zie je de gegevens van de keuring. Blijkbaar miste hij één of meer vingers, dat was gebrek nr. 76 bij de militie.
Hij was ook niet lang, hij was 1 el 530 strepen, en dat moet je lezen als 153 cm. Zijn grootvader Pieter was nog kleiner, want die was afgekeurd voor de militaire dienst vanwege gebrek aan lengte.
 


Romke is op 3 april 1872 veroordeeld vanwege mishandeling, samen met zijn broer Doeke. Dus het waren geen lieverdjes. Ze zijn toen tot 8 dagen gevangenisstraf veroordeeld (zie een gedeelte uit het politiearchief hieronder).

De kinderen Gerardus en Tjipke van Romke en Jiskje stonden in 1889 terecht toen ze 11 en 10 jaar waren.
Ze hadden alleen maar wat takkenbossen uit het bos gehaald. Dat was in de winter, waarschijnlijk hadden hun ouders het hout nodig om de kachel te stoken.
Ze kregen er 2 dagen gevangenisstraf voor! Het rechtbankverslag zie je hieronder (G.R. v.d. B. is Gerardus Romkes van der Beek en T.R. v.d. B. is Tjipke Romkes van der Beek).

Romke is overleden aan tbc op 19-02-1900 in Oenkerk, 56 jaar oud.
Nadat hij was overleden moest alles, waarmee hij in huis in aanraking was geweest, worden verbrand (zie het rapport van het gemeentebestuur bij Jiskje hieronder).

Romke en Jiskje konden niet schrijven toen ze trouwden. Want in hun trouwakte staat als laatste alinea:

en is hiervan deze acte opgemaakt die na gedane voorlezing door ons met de Comparanten en de getuigen is onderteekend met uitzondering van den bruidegom en de bruid, die verklaarden zulks niet te kunnen doen aangezien zij nimmer schrijven hebben geleerd

(zie hieronder), klik hier voor de volledige akte.
 

 
Romke leerde later wel schrijven. Bij de eerste vier kinderen stond op de geboorteakte steeds dat de vader niet kon schrijven, maar vanaf dat moment ging hij de geboorteaktes wel ondertekenen. Hieronder zie je bijv. de geboorteakte van mijn grootvader Jan, met daaronder de handtekening van zijn vader Romke.
 

 

Romke en Jiskje gingen op Flokhernepaad 4 in Molenend wonen toen ze getrouwd waren. Omstreeks 1880 verhuisden ze en gingen ze wonen op Dr. Kijlstraweg 50. Dat is naast het huis waar later zoon Tjipke ging wonen (Dr. Kijlstraweg 48) en twee huizen vanaf het huis waar later zoon Gaatze en kleinzoon Rom gingen wonen (Dr. Kijlstraweg 54).

Flokhernepaad 4, zoal het er in 2020 uitziet

In het huis op Flokhernepaad 4 ging toen een zuster van Romke wonen: Trijntje van der Beek. Ze was getrouwd met Sierk Martens Piekstra en ze woonden daar tot 1883. Toen overleed Trijntje, ze was nog maar 31 jaar. Een half jaar later trouwde Sierk Martens Piekstra opnieuw en ging verhuizen. Toen gingen Romke en Jiskje terug naar Flokhernepaad 4. Ze woonden daar tot 1900 tot Romke kwam te overlijden.
Er heeft ook nog een broer van Romke bij hen ingewoond, dat kun je aan onderstaand stukje uit het bevolkingsregister zien. Dat was Gerhardus, hij woonde van 1874 tot 1877 bij hen in.
Tegenover hen woonde toen op Flokhernepaad 1 een zuster van Romke: Antje van der Beek; zij was getrouwd met Doeye van der Woude.
 

Romke is op 19 februari 1900 overleden aan tbc.
Nadat hij was overleden moest alles, waarmee hij in huis in aanraking was geweest, worden verbrand (zie de afbeelding hiernaast).
Er waren toen al 6 kinderen van hen overleden, Jan in 1879 (6 jaar), Gaatze in 1888 (1,5 jaar), Akke in 1893 (17 jaar), Antje in 1894 (1 jaar), Jantje (1,5 jaar) en nog een Akke in 1896 (14 dagen). Een paar weken later overleed nog hun dochter Grietje (14 jaar) en een jaar later hun zoon Gerardus (22 jaar).
Daarna bleef Jiskje nog met 4 kinderen achter.
 
Ze moest met brood venten om aan geld te komen, ze was “bôlekoerrinster“.
Verder overleed haar dochter Hinke in 1913 op 21-jarige leeftijd door een ongeluk: Hinke liep, twee en een halve maand nadat ze getrouwd was bij een huis langs toen er een muur omviel door de harde wind. Zij kwam onder de muur en overleed.
 
Jiskje woonde, nadat haar man was overleden, op veel verschillende plaatsen, vaak bij andere mensen in en vlak bij haar geboortehuis. Ze werd geboren op Dr. Kijlstraweg 67 in 1854.
In 1869 ging ze met haar vader naar het huis ernaast (dat is afgebroken en bestaat dus niet meer).
In 1872 trouwde ze en haar vader verhuisde vlak daarna weer, hij trouwde toen opnieuw en nu met Tjipkje Pieters van der Beek (hij was de vierde man van Tjipkje, en Tjipkje was een tante van Romke, de man van Jiskje), zie 1.1.4.
 
Van 1918 tot 1928 woonde ze in een gedeelte van het huis op Dr. Kijlstraweg 75, daarna ging ze naar het huis er tegenover, Dr. Kijlstraweg 66. Ze had daar één kamer in het oude “skoallehûs”, tot 1930.
In 1930 kocht haar zoon Gaatze het huis aan de Dr. Kijlstraweg 54 (waar later Rom van der Beek ging wonen). Jiskje ging toen het zuidelijke gedeelte van dat huis bewonen, en tot haar dood in 1940 woonde ze daar.
 
Tijdens Floralia, een feest in Trynwâlden dat eens in de twee jaar werd gehouden, werd Jiskje als “bôlekoerrinster” uitgebeeld m.b.v. bloemen in Stania State, zie hieronder.
 
Meer over mijn overgrootouders Romke en Jiskje vind je onder Mijn verhaal/Mijn overgrootouders

Oepke was een neef van mijn vader, hij werd Oepe genoemd.
Oepke van der Beek was veehouder en veekoopman in Roodkerk. Hij kwam heel regelmatig bij mijn ouders om te kijken of er vee verkocht moest worden op de vrijdagse veemarkt in Leeuwarden.
Hij was ook actief op maatschappelijk gebied: hij zat o.a. in de raad van toezicht van de Spaar- en Voorschotbanken, zat bijna 20 jaar in het schoolbestuur en was ouderling van de Gereformeerde kerk.
Hij vernoemde zijn vader niet, Oepke en IJtje noemden hun oudste zoon Piet naar de moeder van Oepke: Pietje Bil.
In 1938 kwam Oepke met Ietje Greydanus aan Dr. Kijlstraweg 48 wonen, ze kwamen toen van Dr. Kijlstraweg 55 (het huis waarin later mijn grootouders gingen wonen).
In 1951 gingen Oepke en Iet naar Roodkerk.

Jan en Sepkje, mijn grootouders, woonden vanaf hun trouwdag in 1910 aan Jelte Binnesweg 11 .
Je ziet dat huis op de foto hieronder, linksonder; dat huis huurden ze eerst van (schoon)vader Jan Douma, later kochten ze het.
Dat huis stond achter het huis aan JelteBinneswei 5, daar woonden de ouders van Sepkje toen ze trouwde (die woonden daar vanaf 1910). Later woonden Siebe en Afke Rekker in dat huis.
In 1922 gingen Jan en Sepkje naar Jelte Binnesweg 31, de boerderij waar later Ate Visser woonde (zie de foto hieronder, middenonder). Deze boerderij was gekocht door Tjipke Romkes van der Beek, een broer van pake Jan.
Deze broer Tjipke woonde ook nog een jaar bij hen in, van januari 1932 tot mei 1933. Hij was toen net gescheiden.
Ook de vader van Sepkje, Jan Douma, woonde een aantal jaren bij hen in, tot mei 1922. Zijn vrouw Imkje Faber was in 1916 overleden, maar hij hertrouwde in 1922 met Doedtje Pietersma.
 

In 1940 gingen ze naar Kaetsjemuoiwei 15 (ze ruilden met Gosse Visser), de boerderij waar later Douwe van der Heide woonde.
In 1941 gingen Jan en Sepkje naar Dr. Kijlstraweg 55, zie de foto hieronder, rechtsonder. Hun zoon Jan, mijn vader, was toen net getrouwd en bleef wonen op Kaetsjemuoiwei 15, en pake Jan ging toen weer in de vlasfabriek werken.Op de foto hieronder, rechtsboven, zie je het personeel van de vlasfabriek. Pake Jan is rood omcirkeld.
 
Meer over mijn grootouders Jan en Sepkje vind je onder Mijn verhaal/Mijn ouders en grootouders

Jan, mijn vader, is geboren aan Jelte Binnesweg 11 in Molenend. In 1922 verhuisde hij met zijn ouders naar Jelte Binnesweg 31, de boerderij waar later Ate Visser woonde.
In 1940 gingen ze naar Kaetsjemuoiwei 15 (ze ruilden met Gosse Visser), de boerderij waar later Douwe van der Heide woonde.
Nadat Jan en Trijntje getrouwd waren bleven zij op Kaetsjemuoiwei 15 wonen, en gingen de ouders van Jan naar Dr. Kijlstraweg 55.
In 1946 verhuisden Jan en Trijntje naar Douwelaan 59 in Oenkerk (zie de foto hieronder, rechts onderaan).
 
Jan lag in mei 1940 (in de tweede wereldoorlog) in Wons. Hij werd als krijgsgevangene meegenomen naar Duitsland. Hij verbleef in het kamp Lückenwalde, maar kwam na ongeveer een maand weer terug.
Sergeant Hofstra zat op dezelfde plaats krijgsgevangen en hield een dagboek bij. Een paar gedeelten uit dat dagboek zie je hieronder, linksonderaan.
 
Mijn vader Jan was veehouder, hij molk 13 koeien en had een paard. Daarmee kon hij ons gezin onderhouden.
Hij was ook jarenlang ouderling in de Gereformeerde kerk (zie hieronder, het overzicht midden rechts).
 
Trijntje was, voordat ze trouwde, kostuumnaaister (zie de foto hieronder, in het midden). Mijn moeder werkte niet veel mee op de boerderij maar ze deed de boekhouding en regelde alles.
 
Meer over mijn ouders vind je onder Mijn verhaal/Mijn ouders en grootouders

Jiskje was een zuster van mijn vader, ze werd Jit genoemd en later (in Canada) Jessica.
Jelle en Jit zijn op 12-03-1948 geëmigreerd naar Canada.
Jelle groeide op aan Dr. Kijlstraweg 6 te Molenend.
Nadat Jelle en Jit getrouwd waren woonden ze aan Douwelaan 59 in Oenkerk, het huis waar ik ben opgegroeid.
In de oorlog zat Jelle in het verzet, hij was lid van de NBS (Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten).
In het boek “Tekens van toen in Tietjerksteradiel” staat een stukje van hem en zijn neef Siebe Rekker over hun belevenissen, dat kun je hier lezen.
In 1945 gingen ze naar Oudkerk en kwamen mijn ouders in het huis aan Douwelaan 59.
 
Jelle kon heel goed dammen,zie hieronder, links, de competitiestand uit 1937 en de wedstrijd tegen Rinsumageest in 1938.
Hij kon ook goed schaatsen. Hij schaatste de elfstedentocht van 1942, samen met zijn broer Gerrit.
De dag daarvoor was er een toertocht in Grouw van 85 km. en Jelle reed die eerst als oefening. Hij ging er ‘s morgens op schaatsen naartoe, dat was 30 km. en na afloop schaatste hij weer terug naar Molenend. Toen had hij dus 145 km. geschaatst.
Toen was hij er zeker van dat hij de 210 km. van de elfstedentocht op 22 januari 1942 ook wel aan kon. Gerrit en Jelle hadden zich ingeschreven als wedstrijdrijders.
Hij stond de volgende dag om vier uur op, want Gerrit zou hem om half vijf ophalen. Toen vertrokken ze naar Leeuwarden op de fiets.
Om zes uur was de start, de temperatuur was toen -18° C. Ze moesten eerst 2 km. lopen, dan de schaatsen onderbinden, en dan zo snel mogelijk er vandoor.
De eerste twee uren was het pikdonker, maar het ging allemaal goed. Na een poosje werden ze ingehaald door een groepje snelle schaatsers. Jelle en Gerrit gaven gas en sloten zich bij het groepje aan. Maar na een poosje kon Jelle het niet meer volhouden, hij liet hen gaan. Gerrit bleef wel bij het groepje.
In Birdaard stond Jit met een vriendin Jelle op te wachten. Zij zouden meeschaatsen naar Leeuwarden, maar zij verloren elkaar onderweg uit het oog. Een paar kilometer voor Dokkum kwam Jelle zijn broer Gerrit tegen, die was al in Dokkum geweest en was nu op weg naar Leeuwarden. Hij lag ongeveer 20 minuten voor op Jelle, hij had de snelle groep uiteindelijk ook laten lopen.
Uiteindelijk finishte Jelle om 4 uur 37 als 252-ste, en Gerrit kwam 12 minuten eerder over de eindstreep als 192-ste.

 
Jelle en Jit hebben in Canada eerst in Smithfield gewoond. Toen in Grafton, toen weer in Smithfield (waar hun huis is opgebrand).
Toen in NewCastle, daarna in Courtice (in een zelfgebouwd huis). Als laatste in Bowmanville, dat ligt aan de noordzijde van Lake Ontario.
 

 
Jelle heeft twee boeken geschreven over zijn leven, het eerste over zijn belevenissen in Friesland (A Journey I), het tweede over Canada (A Journey II). De omslagen zie je hieronder.
Twee broers en een zuster van Jelle vertrokken in september 1947 al naar Canada, dat waren Jurjen, Gerrit en Pietsje.
Zij hielden toen met zijn drieën boelgoed, zie de advertentie hieronder rechts.
Jurjen schreef in 1948 een brief naar het Friesch Dagblad over zijn ervaringen, die kun je hier lezen.

De eerste keer dat Jelle en Jit terugkwamen in Friesland was in 1970. Op 18 juni 1970 trouwden John en Patricia in Londen. Daar gingen ze toen naar toe, en toen gingen ze ook een paar dagen naar Nederland.
 
Op de foto’s hieronder: linksboven de verlovingsfoto van Jelle en Jit. Middenboven op bezoek in Nederland bij Rienk en Bettie in 1976. Rechtsboven op bezoek in Nederland bij de familie van der Beek.

Gaatze was een broer van mijn grootvader.
Gaatze was machinist van de vlasfabriek tot 1948, ze woonden toen aan Halligenweg 7 (het machinistenhuis, zie de foto hieronder). Naast die foto zie je Gaatze en Trijntje met hun zoon Romke bij de vlasfabriek.
In 1930 kocht Gaatze het huis aan Dr. Kijlstraweg 54. Zijn moeder, Jiskje Popma, kwam in het gedeelte aan de zuidkant wonen, zijn zoon Romke kwam in 1936 aan de noordkant.
In 1940, toen Jiskje Popma was overleden, bewoonden Rom en Akke het hele huis. Ze woonden er 40 jaar lang, daarna Akke nog 14 jaar met haar zoon Durk. Nu woont Durk er nog.
Gaatze (de eigenaar) en zijn vrouw Trijntje kwamen in 1948 in een gedeelte van het huis wonen.

Romke was een neef van mijn vader.
Romke kwam in 1936 aan de noordkant van Dr. Kijlstraweg 54 wonen. Jiskje Popma, zijn moeder, kwam in 1930 in het gedeelte aan de zuidkant wonen.
In 1940, toen Jiskje Popma was overleden, bewoonden Rom en Akke het hele huis. Ze woonden er 40 jaar lang, daarna Akke nog 14 jaar met haar zoon Durk. Nu woont Durk er nog.
Rom was fietsmaker, dat deed hij in het hok achter het huis. Hij reed ook taxi.

Tsjip was een neef van mijn vader.
Tsjip was machinist van de vlasfabriek van 1948 tot 1961, ze woonden toen aan Halligenweg 7 (het machinistenhuis).
Daarna verhuisden ze naar Jelte Binneswei 32 (zie hieronder, rechts). Tjip werd toen loodgieter in het Diaconessenziekenhuis.
 
In 1955 kregen Tjip en Sjoerdje een motorongeluk, zie het artikel hier onder. Dat motorongeluk heeft behoorlijk impact gehad op het gezin. Sjoerdje heeft zes weken in het ziekenhuis gelegen. Zij was onder de motor terecht gekomen, ze hebben lang gedacht dat ze het niet zou halen.
De linker arm van Tjip kon hij heel lang niet gebruiken, de artsen gaven hem 5% kans dat het weer goed zou komen. Door heel veel te oefenen is het toch bijna helemaal goed gekomen. Maar met 50 jaar kwam Tjip toch in de WAO terecht. Daarna deed hij thuis en in de omgeving nog wel heel veel klussen, want hij was heel handig. Als de melkmachine van mijn vader stuk was dan kwam Tjip langs om hem te repareren.